Do wytworzenia się stanu zapalnego trzustki dochodzi na skutek osłabienia mechanizmów obronnych tego gruczołu przed samostrawieniem. Proces ten objawia się dolegliwościami bólowymi w jamie brzusznej, a także znacznym wzrostem aktywności amylazy trzustkowej w moczu i krwi pacjenta. Ostre zapalenie trzustki występuje w ok. 20-30 przypadkach na 100 tys. osób, jednak badania wykazują wzrostową tendencję zachorowań.
Przyczyny zapalenia trzustki
U osób dorosłych, zapalenie trzustki najczęściej wywołane jest bezpośrednio kamicą pęcherzyka żółciowego lub nadużywaniem alkoholu. W przypadku dzieci, przyczyną wystąpienia stanu zapalnego mogą być choroby układowe i metaboliczne, wady anatomiczne oraz rozmaite urazy. Za występowanie tej dolegliwości u najmłodszych pacjentów odpowiadają też czynniki infekcyjne, czyli pierwotniaki, bakterie, wirusy oraz glisty wywołujące choroby zakaźne wieku dziecięcego – takie jak ospa wietrzna, odra, świnka czy różyczka Przyczyną mogą być także wirusy grypy, HIV czy zapalenia wątroby.
Objawy zapalenia trzustki
Głównym objawem zapalenia trzustki są ostre dolegliwości bólowe, zwykle występujące nagle i umiejscowione w górnej części, po stronie lewej lub na środku brzucha. Ból ten ma nierzadko postać opasującą, promieniującą do klatki piersiowej lub pleców. Objawy zapalenia trzustki to także wymioty, nudności i utrata łaknienia. W niektórych przypadkach występuje gorączka, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz przyspieszenie tętna. Szczególnym objawem stanu zapalnego może być również widoczne zażółcenie skóry, osłabiona perystaltyka czy wzdęcie brzucha. W specyficznych przypadkach dochodzi do skrajnego upośledzenia czynności jelit, czyli niedrożności porażennej na skutek zniesienia ruchów perystaltycznych. Objawem zaawansowanego zapalenia trzustki jest tzw. wodobrzusze, czyli gromadzenie się nadmiernej ilości płynu w jamie otrzewnej.
Leczenie zapalenia trzustki
Zapalenie trzustki musi być leczone w warunkach szpitalnych. Jego celem jest przede wszystkim zniesienie bólu, zahamowanie wydzielania amylazy oraz zapewnienie pacjentowi prawidłowego nawodnienia. W początkowej fazie leczenia chory pozostaje na czczo i nie przyjmuje żadnej treści doustnie. Aby zapobiec wymiotom, zwykle konieczne okazuje się założenie odsysającej sondy do żołądka. Celem obniżenia napływu kwaśnej treści do dwunastnicy, stosuje się leki z grupy antagonistów receptora histaminowego typu 2. W przypadku martwiczych zmian trzustki dochodzi do powikłań bakteryjnych w postaci niewydolności wielonarządowej, co wymaga leczenia antybiotykami. Jeżeli ultrasonografia wykryje ropnie, torbiele lub trwałą niedrożność lub postępującą perforację jelita, konieczne może się okazać leczenie chirurgiczne.
COMMENTS