Od początku wiadomo, że poziom aktywności fizycznej spada na początku okresu dojrzewania. Teraz naukowcy odkryli, że poziom aktywności spada już w wieku ośmiu lat. Jest to zgodne z badaniem opublikowanym w czasopiśmie Pediatrics w styczniu 2019 roku.
W przeszłości uważano, że poziom aktywności fizycznej spada na początku okresu dojrzewania. Uważa się również, że niski poziom aktywności fizycznej w dzieciństwie może być przyczyną zwiększonej bezczynności wśród dorosłych.
Badanie europejskie.
We wstępie do badania autorzy piszą, że istnieje niewiele długoterminowych badań dotyczących poziomów aktywności fizycznej w dzieciństwie i okresie dojrzewania. W bieżącym badaniu naukowcy zbadali czas spędzony na aktywności fizycznej i siedzeniu dziecka, aby zrozumieć zakres zmian poziomu aktywności fizycznej i wszelkie czynniki, które mogą na to wpłynąć.
Uczestnikami europejskiego badania było 600 dzieci z Childhood Obesity Project, z udziałem uczestników z Niemiec, Włoch, Belgii, Polski i Hiszpanii. Dzieci były w grupach wiekowych sześć lat, osiem lat i jedenaście lat, kiedy mierzono ich poziom aktywności za pomocą miernika aktywności.
Całkowita redukcja: 75 minut dziennie.
Naukowcy odkryli znaczące zmniejszenie aktywności fizycznej, z całkowitym zmniejszeniem o 75,3 minuty dziennie od szóstego roku życia do 11 roku życia. Lekka aktywność fizyczna została zmniejszona o 44,6 minuty dziennie, natomiast aktywność umiarkowana do energetycznej została zmniejszona o 30,7 minuty dziennie. W tym samym okresie czas spędzony w pozycji siedzącej wciąż wzrósł o ponad 107 minut dziennie.
Chłopcy mieli większy spadek aktywności fizycznej niż dziewczynki. Wyższy udział tłuszczu i wyższy KMI były związane z niższym całkowitym poziomem aktywności i bardziej siedzącym trybem życia.
Ważny okres.
Autorzy doszli do wniosku, że poziom aktywności fizycznej został zmniejszony, a aktywność siedząca wzrosła, wcześniej niż oczekiwano. Odsetek aktywności umiarkowanej do energetycznej był względnie stabilny do ósmego roku życia, ale wyraźnie zmniejszył się w wieku 11 lat. To pokazuje, że ten okres jest ważny, jeśli ktoś chce interweniować i zrobić coś z rozwojem.
Zwiększona bezczynność związana jest z wieloma chorobami. Ponieważ poziom aktywności spada w okresie między dzieciństwem a dorosłością, przejście to jest ważne dla wielu środków podejmowanych w celu zwiększenia poziomu aktywności fizycznej.
Bezczynność.
Bezczynność jest uważana za jedno z głównych wyzwań zdrowotnych w przyszłości. Negatywnych konsekwencji jest wiele – zarówno fizycznie, psychicznie, jak i społecznie. Wydaje się, że aktywność fizyczna wykonywana w czasie wolnym nie rekompensuje dużego ograniczenia codziennej aktywności i wzrostu aktywności siedzącej.
COMMENTS